Styl Art Nouveau

z Restauration

Styl Art Nouveau (1885 – 1914/1918 r.)

Styl w sztuce europejskiej zwany we Francji i krajach anglosaskich – Art Nouveau albo stylem 1900 r.. Natomiast w Polsce – secesją.
Jego dojrzała forma zaprezentowana została na Wystawie Światowej w Paryżu w 1900 r. a rozwój został przerwany wybuchem I Wojny Światowej kładącej kres tzw. „La Belle Époque”. Ta ostatnia uważana była za okres postępu, rozwoju i pokoju. Francja stała się Republiką z prezydentem jako głową państwa, gdzie brzmiała „Marsylianka” oraz hasła: „wolność, równość i braterstwo”. Wybudowano słynną wieżę Eiffla. Kwitła ekonomia, życie artystyczne, narodził się impresjonizm, kino, kabaret, prasa, plakaty. Spopularyzowano telefon, elektryczność, samochód i samolot. Życie stawało się lżejsze i nowoczesne.Pełne uciech i kulturalnych, powszechnie dostępnych rozrywek.
Art Nouveau współgra i jest obecne jednocześnie w różnych dziedzinach, poczynając od architektury, przez realizację wnętrz, mebli, rzeźby, grafiki, malarstwa i rzemiosła artystycznego.
Swoje inspiracje czerpie ze sztuki japońskiej, świata falujących na wietrze kwiatów, płynnymi, swobodnymi układami kompozycyjnymi, asymetrią, imitacją pnączy, lian, subtelnych form oraz generalnie florystycznymi kształtami stanowiącymi już nie element dekoracyjny, tylko bryłę mebla.
Do ich tworzenia wykorzystywane są wszystkie techniki i materiały, w tym drewno dębowe, mahoniowe, orzechowe, gruszkowe. Powierzchnie mebli są lakowane lub malowane na jasne, pastelowe kolory. Kilku najbardziej znanych ówczesnych ebenistów to: Majorelle, Gallé, Gaillard, Vallin.
Formują się dwie przeciwstawne tendencje ich wytwarzania. Do pierwszej grupy należą wysokiej klasy ebeniści jak Majorelle i Vollin, kreujacy pojedyncze meble luksusowe z wyjątkowej jakości materiałów. Druga grupa, to producenci z Faubourg Saint – Antoine, czy bulwaru Barbès, produkujących seryjnie, w mniejszych partiach samodzielnie zaprojektowane meble, bardzo dobrej jakości, przeznaczone do sprzedaży w ówczesnych galeriach handlowych jak : Galeria Lafayette, Samaritaine, Printemps.

Emblematyczne przykłady

Panele zaprojektowane przez Hectora Guimard dla stacji Paryskiego Metra (otwartego w 1900 r.), wnętrze sklepu jubilerskiego zaprojektowane przez Alfonsa Muchę dla Georga Fouquet (6 rue Royale , Paris), kopuła galerii Lafayette w Paryżu.