Styl Art Deco

Styl Art Deco (1918 – 1939 r.)

Nazwa pochodzi od francuskiego terminu „ Arts Décoratifs” („Sztuki dekorowania). Zorganizowana w 1925 r. Międzynarodowa Wystawa Sztuki Dekoracyjnej i Wzornictwa w Paryżu, stanowiła apogeum szczytowego jego rozwoju i zgromadziła wspaniały zbiór wyposażenia wnętrz charakterystycznego dla tego stylu. Nie był on przedmiotem zainteresowania masowego przemysłu meblarskiego, tylko luksusową tendencją w sztuce użytkowej.

Materiały

Realizowane przedmioty tworzono z prestiżowych, wyselekcjonowanych materiałów. Preferowano drewno egzotyczne w ciemnych kolorach jak: heban, palisander, mahoń. Drewno lakowane , markieteria wykonywana z drewna różanego, cytrynowego i sykomory.
Metale – złocony brąz i miedź, srebro, żelazo wykorzystywano, często do ornamentacji przedmiotów. Misternie cyzelowane i bogato, precyzyjnie zdobione.
Skóra – umieszczana na siedziskach z dominującymi, jasnymi kolorami.
Kość słoniowa – wykorzystywana do wykonywania intarsji i inkrustacji.
Marmur – stosowany często na blatach w towarzystwie żelaznych dodatków.

Pojawiają się zupełnie nowe motywy w ornamentacji tj. tzw. nowoczesnego stylu oraz kubizmu i abstrakcjonizmu. Dwa ostatnie funkcjonujące w formie inkrustowanej miedzi, markieterii, reprodukcji geometrycznych, linearnych kształtów. Nowoczesny styl, nawiązuje natomiast do kultury i sztuki afrykańskiej, marynizmu, kwiatów i owocy.
Kanapy tracą na znaczeniu, pojawiają się półkoliste, głębokie fotele club tapicerowane skórą, rustykalne, proste krzesła z motywami rzeźbionych, geometrycznych owoców lub kwiatów. Komody, to jedne z najbardziej udanych mebli tego okresu, których oszczędne formy wzbogacano wyrafinowaną ornamentacją. Stoły z prostokątnymi lub sześciokątnymi blatami posadowione na nogach w kształcie litery „U” .

Charakterystyczne elementy

To dyscyplina przestrzenna, proste geometryczne formy kwiatowo – owocowe, funkcjonalność, perfekcja wykonania oraz prestiżowe materiały wytworzenia (heban, kość słoniowa, złocony brąz), ograniczona dostępność (dobro luksusowe). Syntetyczne ujmowanie form, kubistyczne kształty i minimalizm połączony z perfekcyjną jakości wykonania. Do tego żywa jasna kolorystyka, nawiązująca do fowizmu, oświetlenie w formie stojących lamp i kinkietów wykonanych z metali i szlifowanego szkła.
Inicjatorami stylu byli ebenista Jacques – Émile Ruhlmann, Paul Iribe, Jules Leleu. Wszyscy inspirowani przez żyjące wówczas takie osobowości jak: Coco Chanel, Cocteau, Paul Poiret, Modigliani, Poulenc.